Νευρικές μυϊκές και ορμονικές προσαρμογές και αποτελέσματα Αρσης Βαρών – Αρχικη
| Νευρικές μυϊκές και ορμονικές προσαρμογές, αλλαγές στην μυϊκή δύναμη και αποτελέσματα άρσης βαρών σε συνδυασμό με παραλλαγές στην προπόνηση μιας ομάδας επίλεκτων Φινλανδών αρσιβαριστών, για ένα συνεχές έτος. |
Εργασία υπό των : Keijo Hakkinen, Heikki Κaυhanen, Taisto Κυοppα Κυοppala.
Προσαρμογή στην Ελληνική γλώσσα. Γουδεντζίκης Παναγιώτης.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι επιστημονικές πληροφορίες, που έχουν σχέση με τους σπουδαίους ρόλους, των νευρικών μυϊκών και ορμονικών προσαρμογών, κατά την άσκηση, προέρχονται. βασικά από μελέτες, που διεξήχθησαν σε αρχικώς αγύμναστα άτομα ή έστω σε λίγο γυμνασμένους (e.g.Komi & Buskirk 1972, MacDougall και συνεργάτες 1977, Moritani & DeVrieς 1979, Κοmi και συνεργάτες 1978, 1982, Hakkinen & Komi 1981, 1988, Hakkinen και. συνεργάτες 1981, Young κα συνεργάτες 1976).
Εν τούτοις, είναι δυνατόν οι αθλητές που προπονούνται. σκληρά και έχουν ένα έντονο προπονητικό ιστορικό, αρκετών χρόνων, να έχουν διαφορετικό τρόπο αντίδρασης (ανταπόκρισης) στις αλλαγές, στον όγκο προπόνησης ειδικά στην ένταση, σε σύγκριση με σχεδόν αγύμναστα άτομα (Βλέπε Hakkinen 1985).
Τα μεγέθη των ποικίλων προσαρμογών, στο ανθρώπινο σώμα κατά την χρονική περίοδο της πειραματικής προπόνησης, για την προπόνηση δύναμης είναι χρήσιμοι και καθοριστικοί παράγοντες, της ικανότητας (κατάστασης, δυνατότητας) προπόνησης ενός ατόμου. σε μια δεδομένη στιγμή, (π. χ. Hakkinen 1985,1986), αυτού του είδους οι επιστημονικές πληροφορίες, που έχουν ληφθεί από εκλεκτούς αθλητές δύναμης, θα μπορούσαν να γίνουν ιδιαίτερα σημαντικές, για την προσπάθεια μιας καλύτερα δομημένης προπόνησης. Επίσης αυτές οι πληροφορίες, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην προσπάθεια αποφυγής υπερπροπόνησης, ειδικά σε περιόδους παρατεταμένης και έντονης άσκησης, επειδή δεν χορηγούνται εξωγενείς ορμόνες.
Για περισσότερες επιστημονικές πληροφορίες, για τις προσαρμογές που προκαλούνται κατά την άσκηση δύναμης, η παρούσα μελέτη επιχειρεί να παρακολουθήσει από κοντά, μια ομάδα εκλεκτών Φινλανδών αθλητών άρσης βαρών, για ένα χρόνο. Αναλύοντας την προπόνηση αυτών των αθλητών και εκτελώντας πολλά και συχνά τεστ, σε επιστημονικά εργαστήρια, για την νευρομυϊκή απόδοση του αθλητή και την ενδογενή ορμονική ισορροπία, θα αποκομίσει περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις αλληλεξαρτήσεις, ανάμεσα στις παραλλαγές της έντασης και του όγκου της προπόνησης και τις προσαρμοστικές ανταποκρίσεις, στο ανθρώπινο σώμα. Ορισμένα από τα αποτελέσματα, αυτής της μελέτης, έχουν ανακοινωθεί και αλλού (Hakkinen και άλλοι 1986 a, b, Κauhanen και συνεργάτες 1986). Το φυλλάδιο αυτό, είναι μια περίληψη αυτών των αποτελεσμάτων, καθώς και μια σύντονη παρουσίαση ορισμένων καινούργιων διαπιστώσεων, που ελήφθησαν από τις μετρήσεις που έγιναν, κατά την διάρκεια της μελέτης που διήρκεσε ένα χρόνο, σε προπονήσεις της άρσης βαρών.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ
Θέμα
Δεκατρείς ονομαστοί, άρρενες αρσιβαρίστες (23,0±2,8 χρονών), έγιναν εθελοντικά υποκείμενα μελέτης. Τα υποκείμενα του πειράματος, είχαν μια συνηθισμένη προπόνηση δύναμης και ένα αγωνιστικό ιστορικό στην άρση βαρών για 7,1±2,0 χρόνια. Ήταν όλοι. τους, Φινλανδοί πρωταθλητές ή είχαν κάνει εθνικά ρεκόρ, στην κατηγορία βαρών που ανήκαν (από 52,0 έως 110,0 κιλά). Ο μέσος όρος ύψους, βάρους, ποσοστού πάχους του σώματος ήταν 171,1±9,6 εκατοστά, 78,9± 14,7 κιλά και 12,1±3,3%, αντίστοιχα.
Εξετάσεις
Τα υποκείμενα εξετάστηκαν βασικά, σε τέσσερα ίδια πράγματα, σε διαστήματα τεσσάρων μηνών πριν, κατά την διάρκεια και μετά την δωδεκάμηνη πειραματική περίοδο. Επιπροσθέτως, ορισμένα τεστ έγιναν, σε διαστήματα δύο εβδομάδων, κατά την διάρκεια της τελικής προετοιμασίας των έξι. βδομάδων, για τους τελικούς του πρωταθλήματος ανδρών (Φινλανδοί πρωταθλητές). Αφού η λεπτομερής περιγραφή των εργαστηριακών μετρήσεων, έχει. αναφερθεί και αλλού (Hakkinen και συνεργάτες 1986 a, b), η παρακάτω παρουσίαση είναι μια σύντομη περίληψη των τεστ που χρησιμοποιήθηκαν.
Μετρήθηκαν με ένα ηλεκτρομηχανικό δυναμόμετρο (Komi 1973), η μέγιστη δυνατή διμερής ισομετρική δύναμη και διάφοροι παράμετροι δύναμης-χρόνου των εκτεινόντων μυών του ποδιού και τα δεδομένα αναλύθηκαν λεπτομερώς με computer (βλέπε Vitasalo & Komi 1978. Hakkinen και συνεργάτες 1985 a). Η ταχύτητα δύναμης στροφής καμπύλης, για τους εκτείνοντες μύες του ποδιού, μετρήθηκε με το να εκτελούν, το δυνατόν περισσότερα ποικίλα εθελοντικά άλματα στην πλατφόρμα δύναμης (Komi και. συνεργάτες 1974). χωρίς να σηκώνουν βάρος και. με γεμάτη φορτωμένη μπάρα στους ώμους (Bosco και Komi 1979). Ο χρόνος πτήσης, χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό από τον computer, του ύψους της αύξησης, του κέντρου βάρους του σώματος και. η τελική ανάλυση έγινε, πάνω στις σχέσεις βάρους και του κατακόρυφου ύψους του άλματος, οι οποίες χαρακτηρίζουν την σχέση ανάμεσα στη δύναμη και την ταχύτητα (Vitaςalo 1985).
Η ηλεκτρομυϊκή δραστηριότητα (ΕΜG), καταγράφηκε από τους έξω πλατύ (vaςtus lateralis=VL) και έσω πλατύ (vastuς medialis=VM), μύες του δεξιού ποδιού κατά την διεξαγωγή του τεστ. Η διπολική επιφάνεια (EMG) τηλεμετρική καταγραφή, χρησιμοποιήθηκε για τα δεδομένα του υπολογιστή και υποβλήθηκαν για (EMG) ενσωμάτωση (ενοποίηση-ολοκλήρωση) (βλέπε Hakkinen και Komi 1983, Hakkinen και άλλοι 1985 a).
Τα μέγιστα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν, στους Ολυμπιακούς αρσιβαρίστες. στο αρασέ και στο επολέ-ζετέ (snatch and clean & jerk), μετρήθηκαν εργαστηριακά στην πλατφόρμα δύναμης. με ταυτόχρονη καταγραφή αρκετών βιομηχανικών παραμέτρων, της εκτέλεσης άρσης βαρών, που θα ανακοινωθούν λεπτομερειακά αργότερα. Τα μέγιστα αποτελέσματα που επετεύχθησαν, στους Ολυμπιακούς αρσιβαρίστες ανακοινώθηκαν επίσης κατά την διάρκεια επισήμων αγώνων άρσης βαρών (οι αθλητές αγωνίσθηκαν και έτσι παρουσιάσθηκαν οι επιδόσεις τους) και κατά την διάρκεια όλης της πειραματικής περιόδου (με τα tests επίδοσης).
Μυϊκές βιοψίες ελήφθησαν από τον έξω πλατύ μυ, του αριστερού ποδιού με την τεχνική της “βιοψίας της βελόνας” (Bergstrom 1962) για να ταξινομήσουν τις ίνες βραδείας (ST) και. ταχείας συστολής (FT) και να υπολογίσουν τις αντιπροσωπευτικές περιοχές με δείγμα μυϊκής ίνας και σύστημα computer (Vitasalo & Makinen 1980, Vitasalo και άλλοι, 1980) .
Παίρνονταν δείγματα αίματος κατ΄ επανάληψη, για τον προσδιορισμό ορμόνης, στις 8.00 π.μ. μετά τον επιλεγμένο χρόνο εξάσκησης σ΄ όλη την διάρκεια αυτού του πειράματος. Οι μετρήσεις περιεκτικότητας του ορού κορτιζόνης, τεστοστερόνης και ωχρινοτρόπου ορμόνης (LH), γίνονταν με ραδιοανοσοβιολογικές μεθόδους και οι συγκεντρώσεις του ορού της ορμόνης του sex (φύλου) υποχρεωτική γλομπουλίνη-σφαιρίνη (SHBG=sex hormone binding glοbυlίn=σύμπλεγμα σφαιρινών και ορμονών του φύλλου), προσδιορίζονταν μέσω μιας ανοσοραδιομετρικής μεθόδου (Hakkinen και άλλοι 1985 b).
Συνηθισμένες στατιστικές μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για τους υπολογισμούς των μέσων, του βαθμού απόκλισης, του βαθμού λαθών και του συντελεστή συσχετισμού. Οι διαφορές μεταξύ των τιμών πριν και μετά από κάθε προπονητική περίοδο, ελέγχονταν για σπουδαιότητα (γνησιότητα-έλεγχο) από τα “τεστ για σπουδαστές” (δύο σκέλη).
Προπόνηση
Τα υποκείμενα πειράματος (οι συμμετέχοντες στο πείραμα αθλητές), προπονήθηκαν στην άρση βαρών σύμφωνα με τα ατομικά προγράμματα προπόνησης που σχεδιάστηκαν από τους προσωπικούς τους προπονητές. Τα υποκείμενα πειράματος, κρατούσαν ημερολόγια προπόνησης για όλη την πειραματική περίοδο, ούτως ώστε η προπόνηση να μπορεί να αναλυθεί διεξοδικά, για να προσδιορισθεί ο όγκος και η ένταση κάθε μέρους της προπόνησης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Ορισμένα από τα αποτελέσματα έχουν ανακοινωθεί νωρίτερα (Hakkinen και άλλοι 1986 a, b, Kauhanen και άλλοι, 1986). Αυτά τα αποτελέσματα ξαναπαρουσιάζονται εδώ, μαζί με καινούργιες διαπιστώσεις.
Προπόνηση
Το γκρουπ των αθλητών που πήραν μέρος στο πείραμα, προπονούνταν κατά την διάρκεια ολόκληρης της δωδεκάμηνης προπονητικής-πειραματικής περιόδου, κατά μέσο όρο 5±0,8 φορές την εβδομάδα και. σπαταλούσαν 1,7±0,4 ώρες σε κάθε προπόνηση. Κατά την διάρκεια όλης της προπονητικής περιόδου, ο μέσος όρος του αριθμού των ανυψώσεων ήταν 46,3±10, ο μέσος όρος όγκου (ποσότητας) ήταν 5200±1500 κιλά και ο μέσος όρος έντασης ήταν 80,0±2,5%, για κάθε προπόνηση. Οι. πίνακες 1-3, παρουσιάζουν την λεπτομερή περιγραφή των προπονήσεων σε κάθε μια από τις τρεις προπονητικές περιόδους (Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ) διάρκειας τεσσάρων μηνών.
Φυσικά χαρακτηριστικά και μυϊκές ίνες
Η μάζα του σώματος και ο μέσος όρος βάρους των αθλητών του γκρουπ, παρέμειναν στατιστικά αμετάβλητοι σ΄ όλη την διάρκεια της δωδεκάμηνης πειραματικής περιόδου. Το ίδιο πράγμα συνέβη και στις μεσαίες περιοχές, των μυϊκών ινών ταχείας και βραδείας συστολής, στον έξω πλατύ μυ, αν και η συνολική κατά μέσο όρο περιοχή ίνας αυξήθηκε ελαφρά (όχι σημαντικά) κατά 3,96 (φιγούρα 1). Το ποσοστό μυϊκών ινών ταχείας συστολής του έξω πλατύ μυ, παρέμεινε στατιστικά αμετάβλητο (από 53,7±10,5 σε 52,1±8,6%).
Μέγιστη δύναμη έκτασης του ποδιού και. μέγιστο ΙΕΜG
Η μέγιστη ισομετρική δύναμη έκτασης του ποδιού, άλλαξε κατά 3,5% (ns.) από 4841±1104 σε 5010±1012 Ν, σ΄ όλη την διάρκεια της πειραματικής περιόδου (φιγούρα 1). Το μέγιστο IEMG ελαττώθηκε (Ρ