Η Αρση Βαρών στην αρχαιότητα – Αρχικη
Εντυπωσιάζει σίγουρα το γεγονός ότι το κατ’ εξοχήν άθλημα της δύναμης, η άρση βαρών, δεν περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας, με οποιαδήποτε μορφή του (σήκωμα λίθων, σάκων γεμάτων άμμο κ.λπ.). Και αυτό παρότι είναι γνωστός ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για το σωματικό κάλλος και τη ρώμη. Η επίδειξη της ανθρώπινης δύναμης μέσω της άρσης βαρών καταγράφεται από τα πανάρχαια χρόνια. Οι Έλληνες απέδιδαν στους κορυφαίους των δυνατών αθλητών θαυμασμό και τιμές ημίθεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μίλων ο Κροτωνιάτης, του οποίου τα κατορθώματα εξυμνεί ο Παυσανίας στα “Ηλιακά” του. Δεν ήταν, όμως, ο πιο δυνατός. Ο Αιλιανός αναφέρει ότι ο Τίτορμος ο Αιτωλός σήκωσε και μετέφερε σε απόσταση οκτώ οργιών έναν τεράστιο λίθο, τον οποίο ο Μίλων μόλις που κατόρθωσε να τον μετακινήσει. Όταν, μάλιστα, είδε τον Τίτορμο να μεταφέρει το λίθο, ο Μίλων αναφώνησε: “Ζευς, μη τούτον Ηρακλή ημίν έτερον έσπειρας;”, ήτοι: “Δία, μήπως μας έστειλες τον άλλο Ηρακλή;”.
Στην Αίγυπτο, σε ανάγλυφο τάφο των Φαραώ, απεικονίζεται αγώνας ανθρώπων οι οποίοι σηκώνουν ασκούς ή σάκους από ύφασμα γεμισμένους με άμμο. Εν τούτοις, δεν έχει βρεθεί στην ίδια περιοχή γραπτή μαρτυρία που να πιστοποιεί τέτοιου είδους ανταγωνισμούς.
Αντίθετα, στην Ελλάδα και στην περιοχή Πελόπιο του νομού Ηλείας, πολύ κοντά στην Αρχαία Ολυμπία, δηλαδή, βρέθηκε λίθος βάρους 143,5 κιλών, που χρονολογείται στον 6ο π.Χ. αιώνα, και στον οποίο είναι χαραγμένη η επιγραφή – πληροφορία: “Βύβων τ’ ετέρει χερί υπέρ κεφαλάς υπερέβαλε το όφοια”, όπερ σημαίνει: ” Ο αθλητής Βύβων με ανύψωσε με το ένα χέρι πάνω από το κεφάλι του”! Από την επιγραφή αλλά και από το ότι η πέτρα ήταν λαξευμένη ώστε να μπορεί ο αθλητής να την πιάνει με το χέρι (λαβή), συμπεραίνεται ότι ο Βύβων ήταν νικητής σε διαγωνισμό άρσης βαρών.
Ασφαλώς, πρόκειται για εκπληκτική αθλητική επίδοση από τον Βύβωνα, παρότι ο Γάλλος ιστορικός και δημοσιογράφος Ρεϊμόν Βανκέρ (Raymond Vanker), από παρανόηση προφανώς, κρίνει ότι: “… αν ο Έλληνας αυτός αθλητής πέταξε το λίθο μακρυά, είναι βέβαια κατόρθωμα, αν όμως απλώς το σήκωσε ψηλά, δεν είναι σπουδαίο. Οι σημερινοί αθλητές σηκώνουν μεγαλύτερα βάρη”. Ωστόσο, με το ένα χέρι ουδείς σύγχρονος αθλητής της άρσης βαρών ή οποιουδήποτε άλλου αθλήματος έχει σηκώσει 143,5 κιλά. Ούτε καν αλτήρα, πόσο μάλλον πέτρα, που είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο εγχείρημα.
Ο λίθος του Βύβωνα εκτίθεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας.
Επίδοση που ακούγεται απίστευτη για τις γνωστές ανθρώπινες δυνατότητες είναι αυτή η οποία καταγράφεται σε ογκώδη λίθο, βάρους 480 κιλών, που βρέθηκε στη Θήρα (Σαντορίνη). Σύμφωνα με την επιγραφή που είναι χαραγμένη στην τεράστια αυτή πέτρα, ο αθλητής Ευμάστας, γιος του Κριτόβολου, τη σήκωσε από το έδαφος! Εικάζεται ότι ο Ευμάστας χρησιμοποίησε (ασφαλώς) και τα δύο χέρια του και σήκωσε τα 480 κιλά λίγα εκατοστά από το έδαφος. Αυτό, πάντως, ουδόλως μειώνει το κατόρθωμα του αθλητή.
Η σημαντικότερη, ωστόσο, απόδειξη ότι η άρση βαρών αποτελούσε αγώνισμα, που ναι μεν δεν περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των μεγάλων Πανελληνίων αγώνων, αλλά σίγουρα ελάμβανε χώρα στους εσωτερικούς αγώνες (“περίχωρους”) των πόλεων της Αρχαίας Ελλάδας βρίσκεται στη Γερμανία! Στο μουσείο Βίρτσμπουργκ εκτίθεται κύπελλο – χρονολογείται στα 500 π.Χ. – και στο οποίο απεικονίζεται ερυθρόμορφη παράσταση στεφανωμένου νέου αθλητή, που σκύβει και σηκώνει δύο λίθους, έναν με κάθε χέρι του. Ο αθλητής φέρει γύρω από τη μέση του το ελληνικό ιμάτιο, ενώ το κύπελλο είναι όμοιο με τα έπαθλα που απένειμαν οι αρχαίοι Έλληνες, και ειδικά οι Αθηναίοι, στους νικητές των αγώνων. Στα έπαθλα αυτά ζωγραφιζόταν παράσταση με το αγώνισμα στο οποίο είχε νικήσει σε αγώνες άρσης βαρών (λίθων).
Επιβεβεβαιώνεται, λοιπόν, ότι η άρση βαρών υπήρχε ως αγωνιστικό άθλημα στην αρχαιότητα. Το ότι δεν ήταν μεταξύ των επίσημων αγωνισμάτων των Ολυμπιακών Αγώνων, αποδίδεται από πολλούς στην προσπάθεια των αρχαίων Ελλήνων παράλληλα με τη δύναμη να αναπτύσσουν την ταχύτητα και την ευκινησία. Δεν αποκλείεται, πάντως, να μην έγινε ποτέ επίσημο αγώνισμα των Ολυμπιακών επειδή οι αθλητές χρησιμοποιούσαν την άρση βαρών στην προπόνησή τους για όλα τα αγωνίσματα!
Όπως, άλλωστε, αναφέρει ο Φιλόστρατος: “Γυμναστικήν δε οι παλαιοί και αυτό το οτιούν γυμνάζεσθαι. Εγυμναζόντο δε οι μεν άχθη φέροντες ουκ εύφορα”. Δηλαδή: “Η παλιά γυμναστική εξασκούσε και γύμναζε τη φυσική δύναμη. Για να εξασκηθούν και να γίνουν δυνατοί οι αθλητές σήκωναν μεγάλα βάρη, που δεν ήταν καθόλου εύκολο να σηκωθούν”.