Blog

Η σύγχρονη ιστορία της άρσης βαρών αρχίζει να γράφεται επίσημα στις 28 Μαρτίου 1891, ημέρα κατά την οποία έλαβε χώρα στο Λονδίνο το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με τη συμμετοχή 7 αθλητών από 6 χώρες. Ανεπίσημα η συγγραφή της ξεκίνησε δεκαετίες νωρίτερα στις παραστάσεις τις οποίες έδιναν με το αζημίωτο οι γίγαντες των μυών, στα πάρκα και τις πλατείες των πόλεων. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας, ο Καναδός Λουί Σιρ σήκωσε το 1880 άξονα βαγονιού βάρους 669 κιλών. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Αμερικανός Βάλτερ Κένεντι απόσπασε από τη γη σφαίρα βάρους 600 κιλών, ενώ ο Τσέχος Άντον Ρίχα κράτησε πάνω του βάρος 854 κιλών.

Αγώνες άρσης βαρών άρχισαν να διεξάγονται στις ΗΠΑ μετά το 1860. Δέκα χρόνια αργότερα το άθλημα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη και τμήματα άρσης βαρών δημιουργήθηκαν στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες.

Στην Ελλάδα οι πρώτοι επίσημοι αγώνες άρσης βαρών διεξήχθησαν το 1888 στη διάρκεια της Δ’ Ζάππειας Ολυμπιάδας, στο Κεντρικό Γυμναστήριο στην Ομόνοια. Όπως γράφει ο Παύλος Μανιτάκης στο βιβλίο του με τίτλο “100 χρόνια νεοελληνικού αθλητισμού 1830-1930”, στο αγώνισμα “της άρσεως βάρους διά μιας χειρός (αλτήρ βάρους 40 οκάδων), 1ος αναδείχθηκε ο Λάζαρος Μουσιού (κομμωτής εκ Σπετσών) και 2ος ο Ιωάννης Τσεπετάκης”. Οι τρεις πρωτοπόροι αρσιβαρίστες, συμμετείχαν παράλληλα και σε άλλα αγωνίσματα. Ο Τσεπετάκης ήταν ο 1ος στη λιθοβολία, ο Μουσιού 2ος στο άλμα επί κοντώ και ο Φιλαδελφεύς 2ος στην αναρρίχηση επί κάλω.

Η άρση βαρών έφυγε οριστικά από τις πλατείες και μπήκε στα στάδια στους 1ους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896. Με απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής συμπεριλήφθηκε μεταξύ των 9 αθλημάτων του ολυμπιακού προγράμματος. Για τη συγκρότηση της εθνικής ομάδας άρσης βαρών, η οποία θα αντιπροσώπευε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, δόθηκαν μάλιστα αγώνες πρόκρισης. Στην ανύψωση βάρους διά μίας χειρός την πρόκριση πήραν ο Σωτήρης Βερσής και ο Γεώργιος Παπασιδέρης.

Σύμφωνα με την επίσημη έκδοση της ιστορίας των 1ων Ολυμπιακών Αγώνων, την οποία υπογράφουν ο Τιμολέων Φιλήμων, ο Ν. Πολίτης και ο Χαρ. Άννινος, το αγώνισμα της άρσης βαρών διεξήχθη στις 26 Μαρτίου 1896, τη δεύτερη ημέρα των αγώνων και 5ο στη σειρά. Όπως αναφέρουν, “εις το μέσον της κονίστρας επί αμμοστρώτου εδάφους εκτελείται το αγώνισμα τούτο, συμμετεχόντων οκτώ αγωνιστών, εν οις δύο Έλληνες, ο Βερσής και ο Νικολόπουλος. Πρώτον αγωνίζονται εις την άρσιν βαρών δι’ αμφοτέρων των χειρών, κύπτει έκαστος και ανεγείρει αλτήρας σιδηρούς διαφόρου βάρους κατ’ αύξουσαν αναλογίαν. Πρώτος αναδεικνύεται ο Δανός Γένσεν, άρας βάρος 111 και ½ χιλιογράμμων. Δεύτερος ο Άγγλος Έλλιοτ, ξανθός ψηλός νέος, με θαυμασίως κανονικόν σώμα. Εις την άρσιν διά της μίας χειρός νικά αντιστρόφως ο Έλλιοτ άρας βάρος 71 χιλιογράμμων και δεύτερος έρχεται ο Γένσεν. Η δανική σημαία πρώτον και η αγγλική ύστερον ανυψούνται επί του ιστού”.

Οι δύο Έλληνες αρσιβαρίστες κατέκτησαν την 3η θέση. Στην άσκηση με τα δύο χέρια ο Σωτήρης Βερσής σήκωσε 100 κιλά. Γεννήθηκε το 1875 και ήταν πολυσύνθετος αθλητής. Συμμετείχε επίσης στο αγώνισμα της δισκοβολίας όπου κατέλαβε την 3η θέση με 27.78 μέτρα. Καταγόταν από την Αθήνα, ήταν γόνος εύπορης οικογένειας, είχε χόμπι τη σκοποβολή και ανήκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο. Το 1896 σπούδαζε στην Εμπορική Ακαδημία. Στη συνέχεια εργάστηκε ως χρηματιστής. Έφυγε γρήγορα από τη ζωή το 1918 σε ηλικία 43 χρόνων χτυπημένος από την ασιατική γρίπη. Στην ανύψωση βάρους με το ένα χέρι, ο τότε φοιτητής της ιατρικής και μετέπειτα καθηγητής του Διδασκαλείου Γυμναστικής και ιατρός Αλέξανδρος Νικολόπουλος από τη Μεσσηνία, κατέκτησε την 3η θέση με 57,2 κιλά.

Η καθοριστική συμβολή της Ελλάδας στην καθιέρωση της άρσης βαρών μεταξύ των ολυμπιακών αθλημάτων, έγινε περισσότερο αισθητή τα επόμενα χρόνια. Οι Γάλλοι, οι οποίοι καλλιεργούσαν το άθλημα από το 1870, δεν το συμπεριέβαλαν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1900, οι οποίοι διεξήχθησαν στο Παρίσι. Απούσα ήταν επίσης η άρση βαρών από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο και το 1912 στη Στοκχόλμη. Ενδιάμεσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις το 1904 και τους Μεσοολυμπιακούς της Αθήνας το 1906, το άθλημα των δυνατών κατείχε σημαντική θέση στο ολυμπιακό πρόγραμμα.